به گزارش قدس آنلاین، بررسی پرونده فساد در یک باشگاه لیگ برتری نشان داد فوتبال ایران بستر مناسبی برای زد و بندهای پشت پرده است که اگر میزان نظارت و ارزیابی‌ها از سوی دستگاه های نظارتی در این حوزه کاهش یابد شدت تخلفات به شکل گسترده‌ای افزایش خواهد یافت، هم چنین بخش قابل توجهی از کارشناسان حقوقی و قضایی معتقدند برای جلوگیری از تکرار چنین اتفاقاتی بایستی بازنگری کلی در آئین نامه های ارکان قضایی فوتبال صورت گیرد که متخلفان به این شکل نتوانند تاخت و تاز کنند.

کارشناسان حقوقی معتقدند ضعف ساختار آئین نامه های انضباطی و بی توجهی ارکان قضایی نسبت به تخلفات ریز و درشت زمینه پیدایش چنین مشکلاتی را فراهم آورده است چون نگاه فعلی کمیته انضباطی ، بیشتر متمایل به درآمدزایی بابت وقوع تخلف است تا درآمدهای فدراسیون فوتبال افزایش یابد در حالی که قانون گذار در متون آئین نامه ها صراحتا اعلام کرد به جز جریمه مالی جرائم دیگری نیز برای متخلفان آمده است اما کمیته انضباطی در بیشتر اوقات ترجیح می دهد به جای برخورد قاطع با متخلفان و افراد خاطی از آیتم جریمه مالی استفاده کند تا به این شکل فدراسیون فوتبال نیز از  شکل گیری چنین تخلفاتی ذی نفع باشد.

ایراد جدی منتقدان به نحوه عملکرد ارکان قضایی فدراسیون فوتبال در برخورد با تخلفات به همین جا ختم نمی‌شود بلکه با مرور اطلاعیه شنبه شب کمیته اخلاق می‌توان به جمع بندی های جنجالی‌تر دیگری نیز رسید که اگر اثبات شود قطعا فوتبال ایران با چالش‌های بزرگتری مواجه خواهد شد. کمیته اخلاق صراحتا در بیانیه خود به مدیران فدراسیون فوتبال هشدار داده که از موقعیت خود به هیچ وجه در جهت غیر استفاده نکنند! آنها در بیانیه جنجالی خود که به زغم بسیاری از کارشناسان حقوقی یک اتمام حجت جدی با کلیه ارکان فوتبالی بود آورده اند:بر اساس اساسنامه فدراسیون فوتبال و آیین نامه اخلاق فدراسیون فوتبال و کدهای اخلاقی فیفا و ای اف سی رسیدگی به تخلفات اخلاقی مستندا به ماده 3 کمیته اخلاق می‌تواند اشخاص حقیقی و حقوقی فعال در حوزه فوتبال از جمله مقامات رسمی ، بازیکنان و همچنین کارگزاران و واسطه های رسمی را در خصوص نقض قوانین اخلاقی ورفتارهایی که می تواند به تمامیت و اعتبار فوتبال کشور لطمه وارد کند، مورد بازخواست قرار داده و در صورت لزوم ، احکام مناسب را صادر کند.

حال سوال اینجاست که چرا کمیته اخلاق در این مقطع زمانی چنین بیانیه‌ای صادر کرد؟ گفته می‌شود پس از بازداشت خداداد افشاریان و فریبرز محمودزاده توسط دستگاه قضایی در ارتباط با پرونده جنجالی مس رفسنجان حجم انتقادها به مجموعه مدیریتی فوتبال و ارکان قضایی افزایش یافته به همین علت آنها پیش دستی کردند و با انتشار این بیانیه وانمود کردند پیگیر موضوع فساد در فوتبال و تخلفات مرتبط با پرونده های این چنینی هستند تا شاید بحران به وجود آمده را کاهش دهند اما منتقدان با اشاره به بیانیه مذکور همچنان این ایراد بزرگ را به مجموعه نظارتی فدراسیون فوتبال و ارکان قضایی وارد می دانند که چرا پس از گذشته چهار سال از پرونده مس رفسنجان هیچ واکنشی از سوی آنها شکل نگرفت و متخلفان بدون هیچ ممانعتی در فوتبال ایران فعالیت داشتند؟

نکته قابل تامل اینجاست که گفته می‌شود مدیران ارشد فوتبال و مسوولان ارکان قضایی از وقوع چنین تخلفاتی آگاه بودند اما هیچ اقدامی در این خصوص انجام ندادند تا اینکه دستگاه قضایی به ماجرا ورود پیدا کرد! اگر این ادعا واقعیت داشته باشد بایستی از مهدی تاج و اعضای هیئت رئیسه فدراسیون فوتبال توضیح خواست که چرا در قبال موضوعی به این مهمی و پر اهمیتی سکوت اختیار کردند و هیچ برخوردی با متخلفان صورت نگرفت؟